Məgər Allah Öz quluna kifayət deyilmi?

"Məgər Allah Öz quluna kifayət deyilmi?" (əz-Zumər,36) 

Bu ayə möminin qəlbinə dərin təsir edən, onu Allaha daha çox bağlayan, qorxularını aradan qaldıran və təvəkkülünü gücləndirən bir ayədir.

Bu ayə insana xatırladır ki, əgər Allah quluna kifayət edirsə, o zaman başqa qorxulara, narahatlıqlara yer qalmır. Dünyanın bütün çətinlikləri, insanların təzyiqləri, düşmənlərin hiylələri Allahın qüdrəti qarşısında heçdir. Quluna kifayət edən Allah onu hər bir təhlükədən qoruyar, ona yol açar və çətinliklərdən çıxış göstərər.

Bu ayənin təsiri xüsusilə çətin anlarda, insanlar tərəfindən sıxıntıya məruz qaldıqda, ümidlər tükəndikdə, bütün qapılardan əliboş qayıtdıqda hiss olunur. O, mömini Allaha təslim olmağa, bütün işlərini Ona həvalə etməyə və yalnız Ondan qorxmağa təşviq edir. Hər kəs onu tərk etsə belə, Allah heç vaxt qulunu tərk etməz...

Bu ayəni dərk edən insan dünyaya, insanlara deyil, Rəbbinə yönələr, Onun rizasını axtarar və Allahın köməyi ilə hər bir çətinliyi aşacağına inanaraq rahatlıq tapar. 

"Məgər Allah Öz quluna kifayət deyilmi?" – bu sualın cavabı həmişə "Bəli, kifayətdir!" olacaqdır.